یک پیام از ریچاردِ شیردل
میدونین من عاشق عکاسیم ولی توش افتضاحم
حتا اوشونم اشاره مستقیم کرد که چقد افتضاحی! نگف افتضاحیا با شوخی گف منم ناراحت نشدم ولی ها!
ولی خب باید درک میکرد که عکس گرفتن ازش اونقدم ساده نیس! :/
عکاسیو دوس دارم چون میخام اون موقه ای که خاطراتِ قشنگِ زندگیم که تموم میشن و دلم تنگ میشه براشون یه مدرک باشه که من روزی اون حس خوبو تجربه کردم یا یه همچین چیزایی!
اون سال که سال تشدید استرس و همه احساساتم بود، سالِ سختی و گذشتن از دوس داشتنی هام برای اولین بار بود، نمیدونستم که اون اشتباهام میشه بزرگترین اشتباهام تا به الان
مثلا
اون موقه شاید برام مهم نبوده که یه عکس از روز فارق التحصیلیم بگیرم و فک میکردم خیلی چیز پیش و پا افتاده ایه!
اصن اون موقه یه چیز دیگه برام مهم بود و ناراحتیم رو بقیه دستورای مغزم سلطه داش!
الان بخاطر همین یه مورد تنها، خیلی پشیمونم!
که چرا مثل بقیه همکلاسیام اونروز عکس نگرفتم.
تهش خاستم بگم
شماهایی که اینروزا تموم میکنین این 12 سالو اگه براتون این جشنو برگزار کردند دریغ نکنین از خودتون و کلی خوش بگذرونین!
