به تفاهم رسیده

انسان از جایی به بعد دیگه کمتر انسان میمونه ،

رنگ‌های روحش کمرنگ‌تر و ذره‌ ذره از خودش تهی می‌شه

و به قبرستونی از آدمای سیاه ، احساسات سنگدلانه ، آرزوهای نرسیده و خاطرات نصفه و نیمه تبدیل می‌شه